PEOPLE

It is the time of year
that I lean on the ground
the leaves of the trees only
they hug me as they die late

On all paths
fingers shared
People still
they are fighting each other divided

In the colors of passions
and sufferings
in the vast wild sea
without following one
bank, the rainbows in vain
they fragment

In a bud that
bursts impatiently
and in the voices of the heron
in an Eternal Escape the beauty
they ask trapped

The watch groans at every turn
I enter the abandoned
deserted houses
forgotten frames on bare sore walls
where to hide
people alone always leave
like of land
the naked flowers
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Είναι η ώρα του χρόνου
που γέρνω στην γη
τα φύλλα των δένδρων μόνο
με αγκαλιάζουν καθώς αργοπεθαίνουν

Σε όλα τα μονοπάτια
μοιράστηκαν τα δάχτυλα
Οι άνθρωποι ακόμα
ο ένας τον άλλον πολεμούν διχασμένοι

Στα χρώματα των παθών
και των Βασάνων
στην απέραντη αγριεμένη θάλασσα
χωρίς να ακολουθούν μιαν
όχθη ,τα ουράνια τόξα μάταια κομματιάζουν

Σε ένα μπουμπούκι που
σκάει ανυπόμονα και στις φωνές του ερωδιού
σε μια Αιώνια απόδραση
την ομορφιά ζητούν παγιδευμένοι

Το ρολόι στενάζει σε κάθε χτύπο
μπαίνω μέσα στα
εγκαταλελειμμένα ,έρημα σπίτια
ξεχασμένα κάδρα στους γυμνούς πονεμένους τοίχους
που να κρυφτείς
οι άνθρωποι μόνοι πάντα φεύγουν
σαν τα γυμνά λουλούδια της γης
Eftichia Kapardelli. Traducción del inglés al español de Liliana Chávez (Máster en Interpretación de Conferencias Ingles < > Español
Traductora Pública de Inglés - Profesora de Ingles
Socio Activo de AATI
Perito Judicial en el Superior Tribunal de la Provincia de Jujuy)
PEOPLE
It is the time of year
that I lean on the ground
the leaves of the trees only
they hug me as they die late
On all paths
fingers shared
People still
they are fighting each other divided
In the colors of passions
and sufferings
in the vast wild sea
without following one
bank, the rainbows in vain
they fragment
In a bud that
bursts impatiently
and in the voices of the heron
in an Eternal Escape the beauty
they ask trapped
The watch groans at every turn
I enter the abandoned
deserted houses
forgotten frames on bare sore walls
where to hide
people alone always leave
like of land
the naked flowers
Gente
Es la época del año
En la que me inclino en el suelo
Sólo las hojas de los árboles
que me abrazan cuando mueren tarde
En todos los caminos
Dedos compartidos
La gente aún
está luchando entre sí dividida
En los colores de las pasiones
y los sufrimientos
en el vasto mar salvaje
sin seguir una orilla,
los arcoíris en vano se fragmentan
En un capullo que
florece con impaciencia
y en las voces de la garza
en un Escape Eterno la belleza que claman atrapada
El reloj gime en cada vuelta
entro en las casas desiertas
abandonadas
portarretratos olvidados en paredes doloridas desnudas donde esconderse
la gente sola siempre deja como tierra
las flores desnudas